تصویر زیر از یخچال کلمبیا در آلاسکا است که یک ربع قرن پیش پدیدار شد. این عکس توسط ماهواره لندست 5 گرفته شده است.
محققان ناسا موفق شدند پس از بررسی داده های گرمای اقیانوسی و اطلاعات ماهواره ای، انرژی گم شده زمین را در اعماق اقیانوس كشف كنند.
دو سال قبل محققان مركز ملی تحقیقات جوی در بولدر آمریكا، در تحقیق خود مدعی شدند كه تناقضات موجود در اطلاعات ماهواره ای از گرمای زمین و اندازه گیری گرمای اقیانوس، نشانه ای از انرژی گم شده در زمین است.
اما آیا واقعا انرژی گم شده ای وجود دارد یا اشتباهی در محاسبه دانشمندان در خصوص انرژی جذب شده از خورشید و بازتابش آن به فضا روی داده است؟
تیمی متشكل از محققان بین المللی حوزه علوم جو و اقیانوس شناسان به سرپرستی "نورمن لوب" از مركز تحقیقات لانگلی وابسته به ناسا و "گریم استفنز" از آزمایشگاه ناسا در پاسادنا مسؤولیت تحقیق در خصوص انرژی گم شده در زمین را برعهده گرفتند.
محققان داده های ۱۰ سال اخیر شامل اطلاعات آزمایشگاه لانگلی ناسا و آزمایش انرژی تابشی زمین (CERES) برای محاسبه تعادل تابش در جو زمین را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
محققان مركز تحقیقات ملی جوی، مشاهدات ماهواره ای از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ میلادی را در خصوص تعادل گرمایی زمین و اندازه گیری گرمای اقیانوسی در عمق ۷۰۰ متری مورد بررسی قرار دادند. سپس داده ها با دمای اقیانوسی از ۳ منبع مختلف تلفیق شدند.
بررسی داده ها باعث ایجاد تردید در بین محققان شد و برای برطرف شدن تردیدها تجزیه و تحلیل های بسیار دقیقی روی داده ها به عمل آمد و در نتیجه مركز انرژی گم شده زمین كشف شد.
بررسی های دقیق نشان داد كه میزان انباشت گرما در اقیانوس نیم وات در متر مربع است كه در داده ها محاسبه نمی شود. این انرژی اضافه به جو بازگشته و باعث افزایش دمای زمین می شود.
محققان معتقدند ۹۰ درصد گرمای اضافی كه در ارتباط با گازهای گلخانه ای ایجاد می شوند، در اقیانوس ها انباشت می شوند و با آزاد شدن همین مقدار اندك گرما از اقیانوس (نیم وات در متر مربع) دمای زمین ۰.۳ درجه سانتیگراد افزایش می یابد.
این یافته لزوم استفاده از سیستم های اندازه گیری چندگانه را در طول بازه های مختلف زمانی را نشان می دهد.
در این پروژه محققان دانشگاه هاوایی، آزمایشگاه محیط دریایی پاسیفیك، دانشگاه ریدینگ انگلیس و دانشگاه میامی حضور داشتند.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Geosciences منتشر شده است .
جهت اطلاع دوستان علاقه مندی که به صورت آماتور و غیر حرفه ای به دنبال کشف دهانه های برخوردی می باشند می رساند که این موضوع دارای روش شناسی علمی ويژه ای است که در چند سطح مطالعات سنجش از دور، ارزيابی زمين شناسی و ژئوفيزيکی، نمونه برداری و بررسی سنگ شناسی و ژئوشيمی پيگيری می شود. صرفاً، مشاهده يک ساختار زمين شناسی دايره ای شکل بر روی تصاوير ماهواره ای و عدم استنتاج صحيح از ساير شواهد، مسير اشتباهی است که ممکن است برخی از دوستان علاقه مند به اين موضوع به آن توجهی نداشته باشند. به ويژه در بررسی های اوليه داشتن ميزانی از اطلاعات مربوط به فرآيندهای فرسايش و رسوب، هوازدگی سنگ ها، لندفرم های ژئومورفولوژيک، حساسيت واحدهای ليتولوژی، آناليز ميکروکليمای محلی و توان تفسير و تحليل عکس های هوايي و داده های ماهواره ای ضروری است. لذا به عنوان اولين گام مطالعه کتاب های موجود در اين زمينه توصيه می گردد. به زودی اطلاعات ديگری در مورد آناليز علمی داده های مربوط به گودال های برخوردی در وبلاگ مرجع ارائه خواهد شد (به نقل از وبلاگ دکتر منصوری دانشور).
علیرضا موقری; دکترای آب و هواشناسی